സിന്ധു കെ. വി യുടെ കവിതകളെക്കുറിച്ച് വിജു നായരങ്ങാടി      എഴുത്തിൽ നിന്ന് ജീവിതത്തെ വേർതിരിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രക്രിയ കവിതയെ സംബന്ധിച്ചെങ്കിലും അർത്ഥശൂന്യമായിട്ടുണ്ട്. കുഞ്ഞിരാമൻ നായരുടെ ജീവിതമെന്നോ വൈലോപ്പിള്ളിയുടെ ജീവിതമെന്നോ പറയുമ്പോലെ ഇന്നൊരാളുടെ ജീവിതം എന്ന് കവിതയെച്ചൂണ്ടി വ്യതിരിക്തമായി പറയുക വയ്യ. കാരണം, ജീവിതമെന്നത് ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകളില്ലാത്ത ഒന്നായിത്തന്നെ ഏതൊരെഴുത്തുകാരനേയും ചൂഴ്ന്നു നിൽക്കുന്ന വർത്തമാനമാണിത്. ഒരാളെ ഒറ്റക്ക് വളഞ്ഞു പിടിക്കുന്ന ഒന്നും തന്നെ ഇന്ന് ജീവിതത്തിന്റെ കൈയ്യിലില്ല. അങ്ങനെ വളഞ്ഞു പിടിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അത് ഏകാന്തത മാത്രമാണ്. കഠിനവും തീവ്രവും വിഷാദിയുടെ വിഷം …

വാക്യത്തിന്റെ ഒടുവില്‍ ഒരു മഴ തുടങ്ങും

ആ മഴയുടെ വക്കത്ത്ഈ ഒരു നൌക കാണാം.

ദ്വീപുകളെല്ലാം

പതുക്കെപതുക്കെ കണ്ണില്‍ നിന്നു മറയും

നൌക സഞ്ചരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും

തുറമുഖങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള

ഒരു വംശത്തിന്റെ വിശ്വാസം

മൂടല്‍മഞ്ഞില്‍ പെട്ടുപോകും.

ഞാന്‍ മനുഷ്യസ്‌നേഹിയാണ്. പക്ഷെ, എന്റെ ഏകാന്തതയെ ബാധിക്കുമ്പോള്‍ ചില സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ മനുഷ്യരില്‍നിന്ന് അകന്നു നിന്നിട്ടുണ്ട്. ഞാനേറെ ആസ്വദിച്ചിട്ടുള്ള മുഹൂര്‍ത്തങ്ങള്‍ ഈ ഏകാന്തതയിലുണ്ട്.

നിങ്ങൾ ഇവിടെ പങ്കെടുക്കാനുണ്ടായ കാരണം ഞാൻ ഓർമ്മിപ്പിക്കട്ടെ. അമ്മമാർ, യോഗടീച്ചർമാർ, ബേക്കര്‍ മാർ, തുടങ്ങി അങ്ങേയറ്റം സാധാരണക്കാർ കാരണമാണ് ഈ റാലി സംഭവിച്ചത്.

ഇത്രയും പറയാന്‍ കാര്യം, ഇന്ന് ജോലിയും കഴിഞ്ഞു ബസ്സില്‍ മടങ്ങിവന്നത് മിലിട്ടറി ക്യാമ്പിനുള്ളിലൂടെയാണ്. പുറത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോള്‍ പഴയത് പോലെ അലക്കിതേച്ച ആകാശം. ചറപറ നക്ഷത്രങ്ങള്‍. സൌന്ദര്യബോധം തോന്നിയെങ്കിലും മൂത്രശങ്ക ഒട്ടും വന്നില്ല.

ജ്ഞാനവൃദ്ധര്‍ വായനശാലകള്‍ പോലെയൊരു സംഗതിയാണ്. ഇന്ഫര്‍മേഷന്റെ സൂക്ഷിപ്പുകാര്‍ എന്ന നിലയ്ക്ക് മാത്രമല്ല, നിലപാടുകളുടെയും മൂല്യങ്ങളുടെയും ശേഖരം എന്ന നിലയ്ക്കുമാണ് അവരുടെ പ്രസക്തി.

തക്‌സിം ചത്വരത്തിൽ നിന്ന് കഷ്ടി ഇരുപതടി
മാംസം പൊരിച്ചു വിൽക്കുന്ന ഒന്ന് രണ്ട് കടകൾക്കപ്പുറം
ഇടത്തോട്ടുള്ള വീതിയുള്ള ഒരിടവഴിക്കുമപ്പുറം
ട്രാമിന് കടന്ന് പോകാൻ പാതയൊരുക്കിയ റോഡിനുമപ്പുറം
ഇസ്തിക് ലാൽ സ്ട്രീറ്റ്,